Konkurs Piosenki Eurowizji

Weruś · xoxo

(nie wiem czy to dobry dział, jak coś to przepraszam i do usunięcia idzie ;*)

z wikipedii:

Konkurs Piosenki Eurowizji (ang. Eurovision Song Contest, fr. Concours Eurovision de la Chanson, potocznie Eurowizja) – organizowany od 1956, zwykle w maju, coroczny konkurs muzyczny, w którym udział biorą przedstawiciele publicznych stacji telewizyjnych zrzeszonych w Europejskiej Unii Nadawców (EBU).

Największe przedsięwzięcie Europejskiej Unii Nadawców, zarówno pod względem technicznym jak i finansowym. Jest to widowisko telewizyjne z udziałem publiczności, składające się z prezentacji "na żywo" na scenie piosenek reprezentujących poszczególne kraje oraz następującego po nim głosowania, uwieńczonego wręczeniem statuetki Grand Prix wykonawcy i autorom zwycięskiej piosenki. Czas trwania całego programu przewidziany jest na trzy godziny. Widowisko przeznaczone jest przede wszystkim do transmisji na żywo.

Od 2003 roku odbywa się również Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci (ang. Junior Eurovision Song Contest), będący odpowiednikiem Konkursu Piosenki Eurowizji przeznaczonym dla młodszej części widowni.

Każdy kraj będący pełnoprawnym członkiem EBU może co roku zgłosić do Konkursu Piosenki Eurowizji jeden utwór. Zgłoszenia dokonuje publiczna telewizja reprezentująca dany kraj. Piosenka musi być wykonana na żywo podczas konkursu przez grupę maksymalnie 6 artystów. Każdy z wykonawców musi mieć ukończone 16 lat najpóźniej w dniu występu. Długość piosenki nie może przekraczać trzech minut. Pierwsza publiczna emisja piosenki lub pierwsza publikacja fonograficzna nie może mieć miejsca wcześniej niż w październiku roku poprzedzającego konkurs.

W połowie lat 50. XX wieku członkowie Europejskiej Unii Nadawców ustanowili komitet, którego celem było opracowanie wizji programu rozrywkowego, realizowanego wspólnie przez kraje europejskie. W styczniu 1955 roku w Monako komitet pod przewodnictwem Marcela Bezençona – szefa Telewizji Szwajcarskiej – przedstawił pomysł powołania konkursu piosenki, wzorowanego na Festiwalu w San Remo. 19 października 1955 roku podjęto decyzję, że pierwszy konkurs Eurowizji (nazwany wówczas Eurovision Grand Prix) odbędzie się wiosną 1956 w Lugano (Szwajcaria). W roku 1956 każdy kraj przedstawił dwie piosenki, w następnych latach zawsze każdy kraj reprezentowała jedna piosenka. W roku 1956 udział w konkursie brało 7 krajów, w roku 2007 krajów tych było aż 42.

W roku 1958 w Hilversum (Holandia) Domenico Modugno reprezentował Włochy, zajmując ostatecznie 3. pozycję. Występowi towarzyszyły niestety problemy techniczne, co zmusiło artystę do powtórnego wykonania piosenki. Z kolei utwór zatytułowany "Nel Blu, Dipinto Di Blu", stał się wkrótce światowym przebojem, znanym jako "Volare". Nagranie dotarło do szczytu amerykańskiego Billboardu i przyniosło Domenico trzy statuetki Grammy.

Po raz pierwszy w sobotni wieczór Konkurs Piosenki Eurowizji (w skrócie ESC – od angielskiej nazwy) odbył się 18 marca 1961 roku w Cannes (Francja). Dwa lata później organizowanie finału właśnie w sobotę stało się eurowizyjną tradycją.

14. Konkurs Piosenki Eurowizji w Madrycie (Hiszpania) przeszedł do historii ze względu na rekordową liczbę zwycięzców. Aż cztery państwa zdobyły tę samą, najwyższą ilość punktów – Wielka Brytania, Holandia, Francja i Hiszpania. Reprezentantka Hiszpanii wzbudziła ponadto sporo zamieszania swoją suknią wykonaną z porcelany oraz poruszaniem się w trakcie występu – tańczenie podczas wykonywania utworu było wówczas niedozwolone.

Festiwal z roku 1970 był transmitowany na żywo w Brazylii i Chile. Wówczas też zapoczątkowano emitowanie, przed poszczególnymi występami, krótkich filmowych pocztówek, prezentujących kraj aktualnie przygotowujący się do wejścia na scenę. Dziś jest to wciąż eurowizyjną tradycją.

Od 1971 roku na scenie może występować maksymalnie 6 osób (soliści, tancerze i muzycy). Zwyciężczyni, Severine, była pierwszą w historii ESC osobą, reprezentująca kraj (Monako), w którym nawet nigdy nie była.

Podczas Konkursu w roku 1974 w Brighton (Wielka Brytania) zwyciężyła szwedzka grupa ABBA, z piosenką "Waterloo". Wkrótce po tym zespół zdobył światową popularność.

Kanadyjka, Céline Dion, zdobyła dla Szwajcarii eurowizyjne Grand Prix w roku 1988. Pomimo tego, że była krytykowana za dziką fryzurę, dzięki konkursowi stała się szybko gwiazdą światowego formatu.

W roku 1989, występ jedenastoletniej reprezentantki Francji - Nathalie Paque wzbudził kontrowersje, właśnie przez jej wiek. To doprowadziło do wprowadzenia zasady, mówiącej że wykonawca musi mieć min. 16 lat. W tym samym roku wprowadzono obowiązujące w prawie niezmieniony sposób do dziś zasady dotyczące postępowania w przypadku remisu. Jeśli dwa państwa zdobędą identyczną liczbę punktów, to zwycięstwo przypadnie tej piosence, której więcej razy przyznano 12 punktów. Jeśli to nie pomoże w rozstrzygnięciu, policzone zostaną dziesiątki – i tak dalej aż do wyłonienia zwycięzcy. Obecnie najpierw pod uwagę bierze się liczbę państw, które oddały jakąkolwiek ilość punktów na remisujące piosenki – utwór, na który głosowało więcej krajów, zdobywa Grand Prix, a dopiero w przypadku remisu liczy się dwunastki etc.

Polska zadebiutowała na Konkursie Piosenki Eurowizji w 1994 roku. Występ Edyty Górniak został bardzo wysoko oceniony – piosenka "To Nie Ja" zajęła ostatecznie drugą lokatę. Podczas próby generalnej, która wówczas była już oceniana przez jury, ze względu na problemy z gardłem artystka wykonała część utworu w języku angielskim, co było niezgodne z regulaminem konkursu. 6 krajów wystąpiło o dyskwalifikację piosenkarki. Ponieważ jednak do odsunięcia Polski od rywalizacji potrzebne były głosy sprzeciwu od 13 uczestników (spośród 25 biorących udział), wobec czego Edyta Górniak wystąpiła podczas finału, zdobywając dla Polski najlepszą jak dotąd pozycję.

Występ Dany International w 1998 w barwach Izraela przełamał pewne tabu. Artystka, która kilka lat wcześniej przeszła operację zmiany płci, spotykała się z wieloma protestami dotyczącymi jej pojawienia się na scenie – głównie ze strony własnych rodaków. Wywołała też małe zamieszanie, występując w skromnej sukience, zamiast w stroju uszytym przez znanego projektanta specjalnie na tę okazję. Dopiero po odebraniu Grand Prix za zwycięstwo, które przyniósł jej utwór "Diva", Dana International pojawiła się w kolorowej, ozdabianej piórami sukni.

Od roku 2004 ESC odbywał się w dwóch etapach – z półfinału 10 państw awansowało do finału, w którym miejsce zagwarantowane miało 10 krajów najlepszych w poprzednim roku oraz tzw. Wielka Czwórka (Niemcy, Francja, Wielka Brytania i Hiszpania), finansująca konkurs w największym stopniu. Taka formuła pozwalała na wzięcie udziału nawet 40 uczestnikom (w roku 2004 było ich 36, następnie 39, w roku 2005.

W związku z bardzo długim półfinałem i coraz większą ilością państw chętnych do wzięcia udziału w Eurowizji, EBU zadecydowała, że od 2008 roku koncert finałowy będą poprzedzać 2 półfinały, a sam finał będzie składać się z państwa organizującego konkurs, 20 państw z półfinałów (10 z jednego i 10 z drugiego) oraz Wielkiej Czwórki. Państwa zajmujące wyższe lokaty w poprzednim roku nie miały już zagwarantowanego miejsca w finale. Piosenki do każdego półfinału zostaną wylosowane. 10 piosenek z każdego półfinału do finału zostanie wyłonionych w następujący sposób: 9 utworów wybiorą telewidzowie za pomocą telefonów i SMS-ów, z tym że głosowanie odbywać się będzie w obrębie każdego półfinału (tzn. państwa biorące udział w pierwszym półfinale nie będą mogły głosować na państwa z drugiego półfinału i odwrotnie). Dodatkowo w pierwszym półfinale zagłosują Niemcy i Francuzi, w drugim Hiszpanie, Brytyjczycy oraz zeszłoroczni zwycięzcy (w 2008 - Serbowie). Ostatni (dziesiąty) utwór wyłonią jurorzy, którzy będą głosowali w każdym kraju. Najlepsza piosenka wybrana przez jury, a nie wybrana przez telewidzów, będzie tą 10. W finale jury nie będzie miało już głosu, głosowanie odbędzie się jak dotychczas (tylko telewidzowie).

W roku 2009, w związku ze zwycięstwem Dimy Bilana w poprzednim konkursie, Konkurs Piosenki Eurowizji po raz pierwszy odbył się w Rosji. Do organizacji konkursu wytypowano trzy miasta: Moskwę, Sankt Petersburg i Soczi, z czego wygrała Moskwa[1]. W 2009 nastąpiła kolejna zmiana zasad głosowania. Jury, które w roku 2008 miało głos jedynie w półfinale (wybierało 1 piosenkę do finału), w roku 2009 wzięło udział również w głosowaniu podczas finału. Głosowanie od roku 2009 odbywa się w stosunku 50% / 50% - punkty z każdego kraju są wypadkową punktów z głosowania telewidzów i jurorów. W każdym z krajów jury składa się z pięciu osób niezwiązanych bezpośrednio z Eurowizją. W przypadku remisu, więcej punktów dostaje piosenka, która zdobyła więcej głosów telewidzów. Forma głosowania w półfinale nie zmieni się w stosunku do roku poprzedniego.

Konkurs Piosenki Eurowizji wzbudza wielkie kontrowersje sposobem oceniania występów przez niektóre państwa. Przez lata wykształcił się styl oceniania państw głównie według politycznych poglądów, bądź sympatii między narodami. O najwyższych notach decyduje również duża liczebność mniejszości narodowych w poszczególnych krajach. W 2007 roku w półfinale zwyciężyły państwa bałkańskie oraz państwa byłej ZSRR. Państwa Europy Zachodniej, w tym Dania, Andora itp. zostały wyeliminowane. Łatwo można przewidzieć, które państwo da komu największą liczbę punktów (12). Zazwyczaj państwa głosują na swych sąsiadów (Rosja na Ukrainę i odwrotnie, Estonia, Łotwa, Litwa, Białoruś, Armenia i Gruzja na Rosję, Cypr na Grecję i odwrotnie, kraje skandynawskie na siebie, Rumunia na Mołdawię i odwrotnie). Ujawnia się również głosowanie licznych mniejszości narodowych: Turcja otrzymuje punkty m.in. od Niemiec, Holandii, Belgii, Francji, Wielkiej Brytanii oraz Azerbejdżanu i odwrotnie (Turcja na Azerbejdżan), zauważalne jest także głosowanie Irlandii na Polskę.

Przez 54 lata istnienia imprezy, Konkurs wzbudza ogromne zainteresowanie telewidzów i artystów. Corocznie transmisję ogląda ponad 100 milionów telewidzów w całej Europie i nie tylko. Transmisję podejmują kraje tak odległe jak Australia, Korea Południowa, a nawet kraje Ameryki Południowej.

W 1984 roku powstało profesjonalne zrzeszenie fanów Eurowizji OGAE – Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision mające swoje oddziały w całej Europie, które nie posiada statusu prawnego. Polski oddział OGAE powstał w 2004 roku i ma charakter Stowarzyszenia. Prawie 5 tysięcy członków OGAE w całej Europie ma pierwszeństwo w zakupie biletów na Konkursy Piosenki Eurowizji w tzw. "fanzone". OGAE jest jako międzynarodowa sieć fanów jest apolityczna, nieprzynosząca zysków, a jedynie skupia miłośników tego Konkursu.

W roku 2010 odbędzie się pierwsza edycja azjatyckiej wersji Konkursu Piosenki Eurowizji, Our Sound: The Asia-Pacific Song Contest. W "azjowizji" weźmie udział 14 państw. Konkurs realizowany jest jedynie na licencji EBU przez prywatną firmę Asiavison Pte Ltd.

Dotychczas pierwszy udział Polski w Eurowizji w 1994 r. był jak dotąd najlepszym rezultatem. Kraj reprezentowała wtedy Edyta Górniak z piosenką pt. To nie ja!. Na tym konkursie Polska miała zostać zdyskwalifikowana, gdyż Edyta, podczas próby generalnej, zaśpiewała refren w angielskiej wersji językowej, czego zabraniał ówczesny regulamin. Pojawiły się też podejrzenia o rzekomy plagiat utworu izraelskiego kompozytora Joni Nameri, sprawa jednak nie trafiła do sądu.

Od roku 2003 Telewizja Polska zdecydowała się, aby publiczność wybierała kandydata na przyszły konkurs. Pierwsze tego typu wybory wygrał zespół Ich Troje z piosenką Keine Grenzen. W finale europejskiego konkursu zajęli oni 7. pozycję.

W następnym roku zespół Blue Café z piosenką Love Song nie wywalczył najlepszego osiągnięcia i dlatego powrócono do wyboru kandydata przez komisję.

Reprezentantem w 2005 r. został zespół Ivan i Delfin z piosenką pt. Czarna Dziewczyna.

W 2006 r. TVP zdecydowała się zmieszać decyzję komisji z decyzją publiczności i tak wybrano zespół Ich Troje z piosenką Follow My Heart.

W 2007 r. roku powrócono do głosowania metodą SMS i w ten sposób wybrano zespół The Jet Set, który z piosenką Time to party reprezentował Polskę w Finlandii.

W 2008 znowu powrócono do metody z eliminacji do konkursu w 2006 i na reprezentanta Polski w Belgradzie wybrano Isis Gee z piosenką For Life.

W 2009 roku Polskę na Eurowizji reprezentowała Lidia Kopania, jednak nie zdołała dotrzeć do finału, zajmując w półfinale 12 miejsce.

W 2010 roku w konkursie reprezentował Polskę Marcin Mroziński, jednak nie zdołał dotrzeć do finału. W półfinale zajął 13 pozycje, otrzymując 44 punkty.

A wy co sądzicie o tym konkursie?

Debi · Glonik ☮

o tak to jest coś o czy myslałam aby założyć ale zebrać się nie mogłam

Debi · Glonik ☮

czy ktoś ma w planach oglądać sobotni finał Wesoly

i czy wiadome o której dzis jest skrót wczorajszego druiego półfinału Wesoly

Weruś · xoxo

Ja oglądam pierwszy półfinał i finał Wesoly

na drugim niestety mnie nie było w domu Wesoly

No cóż szkoda, że Polska odpadła w półfinale, według mnie piosenka była dobra, ale trema Magdę zjadła na początku, stroje były paskudne, numer startowy niezadobry, choreografia nieskładna. Zajęliśmy ostatnie miejsce w naszym półfinale.