Ciemna strona. odcinek 51/ 16.07

Inés · Moderatorka Roku xD

Mariola pięknie... to się nazywa poeta

A ja się wezmę za komentowanie ostatniego jak zauważyłam bardzo ciekawego cinka Wesoly

Więc tak:
Cassandra wie jak postępować z facetami i wielkie brawa jej za to. Thomas biedny chciał się podlizać, ale coś mu nie wyszło Laughing

No kolego trudno się mówi

Ach nawet nie czytając dalej tylko jak już widzę L&D to się cieszę

(Czekaj cofnę się i przeczytam jeszcze raz ten fragment xd

) O kurcze zdziwiłam się bardzo, bo w końcu David nie należy do osób, którzy praktycznie na drugi dzień oddają wypracowanie xd Chyba, że pod pretekstem go oddania, chciał odwiedzić wychowawczynię i zapytać o zdrowie

Kurde niech ta Lili, chociaż raz mu przywali w ten ryjek, bo jak tak dalej pójdzie to wylądują w łóżku w 11 odcinku

Właśnie brakuje mi tego, żeby ona chociaż raz się mu sprzeciwiła, a nie ulegała mu tak jak w tym odcinku. W sumie możemy spekulować, czy ja bądź Ty Debi mogłybyśmy sie oprzeć takiemu Davidowi... ale ja jednak uważam aby mu się sprzeciwiła... (ale przyznam, że bardzo ładna scenka z nimi w roli głównej Wesoly

)
Imprezka no ładnie się rozkręca, coś mi się wydaję, że Harruś i Dianuś umieją sie dogadać tylko po pijanemu.... Rolling Eyes

I mamy nowy związek Cassandra z Erin Wesoly

No i się wydało, biedny Aureliusz... Laughing

Jednak nie powinno się to wydarzyć Smutny

Ooo i spotkanie Luisa i Erin, zobaczmy co dalej....

Debi kiedy cinuś? Wesoly

dzieło szatana · Moderatorka

Rozwalacie mnie !

Potem to dokładniej skomentuje ! Wesoly

Teraz idę się kąpać, a potem zobaczymy co się będzie pisało xD

Inés · Moderatorka Roku xD

No ja myślę

Miłego kąpanka Wesoly

dzieło szatana · Moderatorka

Tequiero zawsze Szymborska była moją ulubioną poetką mimo trudnych do interpretacji wierszy Laughing

Teraz gust mi się zmienił i zostałaś nią Ty !

Zaszczyt Cię w dupę kopnął wiem Laughing

Ines, dzięki za komentarz Wesoly

Tak kąpanie było bardzo miłe! Laughing

Cały czas myślałam co by tu w cinku napisać ja normalnie żyję pod presją Laughing

Inés · Moderatorka Roku xD

I co wymyśliłaś?

Jaka presja.?! To chyba przyjemność

dzieło szatana · Moderatorka

Właśnie jeszcze nic i tu jest problem ! Laughing

Aż mnie brzuch z tego powodu rozbolał! (dobra nie z tego, ale uznajmy, że z tego ! Bo mam stresa! Laughing

)

Przyjemność to jest tak nie piszesz pod presją ! Laughing

A tak to może jedynie satysfakcja, ze się napisało paru yyy...yyyy.... szantażystką newa! Wesoly

Dziś na gg mi grożono ostrzeżeniem ! Wyobrażacie to sobie !

Inés · Moderatorka Roku xD

No jak tak można?

? Ja myślałam, że sobie przeczytam

biedny brzuszek Laughing

A myślałam, że się pisze dla przyjemności

Długo myślałaś na słowem "szantażystka" ? Laughing

I proszę Cię bardzo wymień je

Bo ja tu nie widzę Wesoly

No kurde szkoda, że nie moderuję tego działu

Tequiero · Nieuleczalnie Chory

dzieło szatana · Moderatorka

napisałam tylko tak jakby pierwszą część... nie mam nic o Lilly i Davidzie także przepraszam, musicie poczekać do rana. Smutny

Wtedy obiecuję, że będzie dużo ich. Mruga

Jeszcze mnie brzuch jak nie wiem

Inés · Moderatorka Roku xD

Oj nie martw się, poczekamy

Weź sobie aspirynkę i spać Wesoly

dzieło szatana · Moderatorka

Odcinek 10

"Nie ma Cię, gdy moje życie spada w dół i...
Nie ma Cię, gdy wszystko łamie się na pół i...
Nie ma Cię i nie wiem już, gdzie jesteś,
Ale dobrze, że nie wiesz co u mnie, bo pękło by Ci serce!
Nie ma Cię, gdy moje życia spada w dół i...
Nie ma Cię, gdy wszystko łamie się na pół
Ale kocham Cię, kocham wciąż Cię kocham kur*a i nie znam już innych słów!
To jest zbyt trudne."

Luis i Erin przyglądali się sobie dłuższą chwilę. Pozostali patrzeli raz na chłopaka, a raz na dziewczynę. Ciszę przerwał głośny śmiech Diany.
-Teraz powinieneś pochwycić ją w ramiona i namiętnie pocałować! Tak jest zawsze w filmach romantycznych!- powiedziała rozbawiona opierając się o ladę.
-Cicho bądź! Idziemy się przewietrzyć! -powiedział Harry i przerzucił Dianę przez ramię, nie zważając na jej protesty.
-Zapomniałem ci powiedzieć, że Erin wróciła...- powiedział Martin patrząc na przyjaciela.
-A jakie to ma znaczenie?- spytał Luis.
-Z pewnością, żadne...- powiedziała Erin udając, że wcale się nie interesuje obojętną reakcją chłopaka.
-Może powinniście porozmawiać na osobności?- spytał David.
-Nie, nie będzie takiej potrzeby. -powiedział Luis, udając się w stronę wyjścia. Nie mógł zrozumieć, dlaczego jedyna osoba na której mu kiedykolwiek zależało powróciła w momencie gdy był gotowy o niej zapomnieć. Do tej pory serce zaczynało mu szybciej bić gdy zażywał spore ilości narkotyków. Dziś było inaczej... Zobaczył ją i to wystarczyło... Być może była jego jedynym narkotykiem, na który nie zadziałałby żaden detox?

-Haruś! Zimno mi! -pisnęła Diana gdy siedzieli razem na schodach przed domem. Chłopak zdjął swoją bluzę i okrył nią nagie ramiona dziewczyny.
-Jeszcze mi zimno!- powiedziała i wtuliła się w niego.- O! Teraz już nie!- dodała zamykając oczy.
-Nieźle się upiłaś.- powiedział Harry głaszcząc Dianę po głowie.
-Ty też! Jutro i tak nie będę nic pamiętać.- powiedziała.
-No wiesz... nie zawaham się wszystkiego ci przypomnieć!- odpowiedział z satysfakcją. Diana podniosła głowę i spojrzała mu w oczy.
-Tak?! To moja osiemnastka! Z resztą co miałbyś mi niby wypomnieć? Nie rob...- chciała dokończyć, ale Harry wpił się w jej usta i pocałował ją krótko, ale namiętnie.
-To wypomnę ci na pewno!- powiedział rozbawiony wycierając usta.
-Pff! Myślisz, że się tym będę przejmować?!- powiedziała zaczerpując świeżego powietrza. Na zewnątrz czuła się znacznie lepiej niż w zatłoczonym domu. Zdawało się jej nawet, że jest w stanie zebrać myśli. Nie było zbyt łatwe w stanie do jakiego siebie doprowadziła.
-Tym się przejmiesz!- powiedział i ponownie wpił się w jej usta. Tym razem całowali się dłużej i znacznie zachłanniej.
-Lubisz to robić co?- spytała biorąc łyk piwa z butelki chłopaka.
-Nie. Lubię się tobą zabawiać- odpowiedział.
-Czego mam się po tobie spodziewać... Zawsze traktowałeś dziewczyny jak rzeczy...- powiedziała rozbawiona.
-A ty lubisz to robić?- spytał.
-Tylko jak jestem pijana... -powiedziała.
-A teraz jesteś...-powiedział na co dziewczyna pocałowała go. Niestety nie trwało to zbyt długo. Z domu David wyprowadził kompletnie zalaną Piret.
-Umrę, umrę...-powiedziała potykając się o własne nogi.
-Było trzeba jeszcze więcej pić!- krzyknął zły na swoją dziewczynę. Nigdy nie znała umiaru i jak piła to do nieprzytomności.
-Rzyyyygać!- ledwo zdążyła powiedzieć, a już to robiła.
-Odprowadzę ją do domu!!- powiedział David do Harrego.
-Dobra, ja za chwilę też się zmywam!- krzyknął.
-Nie, nie, nie! Chcesz mnie zostawić?! - spytała Diana.
-Tak, pogadamy jak wytrzeźwiejemy!- powiedział już przeczuwając jaka fajna zabawa się szykuje. -Do poniedziałku!- dodał.
-Nie dostanę buzi?!- spytała oburzona. Harry podszedł do niej i musnął ją delikatnie w usta.
-Chcę z językiem!- pisnęła zła.
-Z językiem dostaniesz w poniedziałek!- powiedział i zachichotał.

Poniedziałek. Lilly szła szkolnym korytarzem do sali w której miała lekcje ze swoją klasą. Wszyscy uczniowie już na nią czekali w środku.
-Dzień dobry!- krzyknęła zatrzymując swój wzrok dłużej na Davidzie. Chłopak tylko uśmiechnął się głupio. Lilly teraz w niczym nie przypominała mu słodkiego kociaka z ostatniego spotkania. Miała na sobie ciemne jeansy i długą luźną tunikę.
-Jak tam po weekendzie?- postanowiła, że tak właśnie zacznie lekcję. Liczyła, że być może ponownie uda się jej złapać kontakt z młodzieżom.
-Diana powiedz pani profesor jak po weekendzie!- krzyknął Harry patrząc na blondynkę, która prawdopodobnie wczoraj skończyła świętować.
-Cicho bądź idioto! -odpowiedziała łapiąc się za głowę. Swoje wielkie picie skończyła w niedzielę po południu, więc nic dziwnego, że czuła się nie najlepiej. Nagle do sali weszła spóźniona Erin.
-Dzień dobry!- krzyknęła trzaskając drzwiami. Usiadła z tyłu na ławce i pomachała Lilly.
-Jesteś nowa?- spytała czerwonowłosa patrząc w dziennik.
-Pani też.. Jak chodziłam kiedyś tutaj to tego cudnego przedmiotu uczył pan Walsch... Taki siwy zgred! - powiedziała rozbawiona na co cała klasa wybuchła śmiechem.
-Erin powiedz pani profesor jak po weekendzie! -krzyknął David.
-Bosko! Imprezka, bomba zamiast śniadania no ale już jest git!- powiedziała i wyciągnęła z torebki paczkę papierosów.
-Pali pani?- spytała blondynka.
-Nie. Schowaj to.- powiedziała Lilly patrząc na poczynania dziewczyny.
-Idę do kibla zaraz wracam!- powiedziała Erin i opuściła klasę.
-Nie ma dziewczyna łatwego charakterku...- powiedział David patrząc na załamaną panią profesor.
-Zapiszmy temat lekcji.- powiedziała Lilly podchodząc do tablicy.
-Ręka mnie boli! Nie mogę pisać!- krzyknął Thomas udając potworny ból dłoni.
-Nie błaznuj! Mam ci ją nastawić?!- spytała wściekła Lilly. Miała już dość dzisiejszego dnia i całej presji jaką wywierał na niej wzrok Davida.
-Brzmi ostro!- krzyknęła Erin z powrotem wchodząc do sali.
-Zajmij miejsce! Normalnie na krześle...- powiedziała Lilly wskazując na ławkę w której siedział Luis.
-Pójdę do Laury!- powiedziała dziewczyna zajmując miejsce koło brunetki.
-Tak więc tematem dzisiejszej lekcji jest... Rozważania na temat śmierci. -powiedziała gdy skończyła pisać na tablicy.
-Ciekawie... Pani już myślała nad tym jak zginie?- spytała Erin.
-Planujesz ją zabić?- spytał rozbawiony Harry.
-Jak się nie zamkniesz to ja spróbuje zabić ciebie!- wtrąciła Diana.
-Nie wiem jak zginę, w każdym razie chciałabym nie odczuwać bólu... -wyjaśniła Lilly, odpowiadając na wcześniej zadane pytanie.
-Ja chciałabym, żeby moja śmierć była ciekawa... - powiedziała Erin. -Na przykład tragiczna.
-Nie boisz się?- spytała Diana patrząc na koleżankę.
-Czasami, ale żyjemy po to by umrzeć. Tak naprawdę nie wiadomo czy na drugim świecie nie jest lepiej. - powiedziała.
-Drugiego świata nie ma! - powiedział Martin.
-A ty myślałeś jak zginiesz?- czerwonowłosa zwróciła się do chłopaka.
-W klatce.- odpowiedział pewny siebie.
-Nie rozumiem... - powiedziała Lilly i usiadła na swoim biurku.
-Walki w klatkach... Mówi ci to coś?- spytał David patrząc na Lilly, która momentalnie pobladła.
-Nielegalne... -dodał szybko Harry patrząc na minę profesorki.
-Przecież to prowadzi do śmierci!- krzyknęła patrząc na Martina.
-No co? W końcu taki temat... - powiedział chłopak wskazując na tablice.
-Jesteś na czasie! Pani profesor wpisze ci piątkę!- powiedział rozbawiony David. W końcu nastąpiło zbawienie w postaci dzwonka. Cała klasa wyszła z sali. Zostawiając Lilly i Davida samych.
-To co dostałem z wypracowania? - spytał chłopak.
-Piątkę. Podobało mi się dużo osobistych refleksji i rozważań... Nie jesteś taki płytki na jakiego się kreujesz...- powiedział odważnie oddając mu kartkę.
-Skąd wiesz, że Aureliusz tego za mnie nie napisał co?- spytał rozbawiony.
-A pisał? Czytałam jego dawne wypracowania, które dostałam od waszego poprzedniego nauczyciela. Zupełnie inny styl. - powiedziała szybko.
-Dobra jesteś... Chcesz o czymś jeszcze pogadać?- spytał już zupełnie innym tonem.
-Nie... Ale widzę, że ty chcesz... Słucham... - powiedziała starając się nabrać pewności siebie.
-Wiesz, że gdyby nie telefon Piret to bym cię przeleciał?- spytał wyraźnie obserwując jak jej twarz zmienia się w grymas.
-Jesteś pewny? - spytała biorąc głęboki wdech.
-A ty nie?!- spytał zdenerwowany.
-No ja nie...- powiedziała wyciągając ze swojej torebki jabłuszko.
-Masz mnie za idiotę?- spytał coraz bardziej zły.
-No. -powiedziała krótko.
-Posłuchaj!- chciał coś powiedzieć, ale przerwała mu.
-Nie to ty mnie posłuchasz... Nie mam pojęcia co miało znaczyć twoje zachowanie w sobotę u mnie w domu. Podejrzewam dwie opcje... Albo się we mnie zakochałeś, albo grasz w swoją gierkę "wykończyć panią profesor". Stawiam na to drugie. Nawet gdybym się z tobą przespała nikt by ci nie uwierzył... A wiesz dlaczego? Bo jesteś uczniem z nagannym zachowaniem! Skoro ty grasz w swoją grę to pozwól mi grać w moją.
-Co?
-Przeleciał cię strach?
-Nie boję się ciebie.- powiedział pewny siebie.
-A ja ciebie. - powiedziała starając opanować drżący głos.
-Jakoś nie widać. Długo myślałaś nad tym co mi dzisiaj powiesz?
-Jeśli chcesz poprawić ocenę napisz kolejne wypracowanie tym razem na temat moralności.- powiedziała i wstała z miejsca.
-Nie masz prawa mną pogrywać! - krzyknął szarpiąc nią.
-A ty masz prawo mną?!- krzyknęła i wybuchła płaczem.
-Przyjeżdżasz na to zadupie w celu zmienienia całej klasy! Wiesz o życiu miej od nas! Twój brat zginął od przećpania! A ty ratujesz dilera z klasy! Nie wydaje ci się to dziwne?! - krzyknął trzymając ją za ramiona. -No odpowiedz do jasnej cholery!
-Co mam ci powiedzieć?! Że wierze w ludzi, że wierzę w to, że wszyscy tutaj możecie coś osiągnąć? Że tak naprawdę wiem, że nie jesteś takim dupkiem jakiego z siebie robisz?! I tak mi nie uwierzysz!
-Wiesz jedno wielkie gówno! -powiedział patrząc na całą rozpłakaną czerwonowłosą.
-Być może tak jest! Być może powinnam pakować już swoje rzeczy i uciekać z tego zadupia, ale nie zrobię tego! Nie przez ciebie, nie dostaniesz tej satysfakcji! Rozumiesz?!
-To jest tylko kwestia czasu... Przebicie opon nie starczyło... próba zaciągnięcia cię do łóżka też... Ale prędzej czy później zrobię coś co zmusi cię do opuszczenia tego miasta!!!- krzyknął rozzłoszczony.
-A nie lepiej po prostu zwyczajnie mi zaufać?!- spytała naiwnie.
-Jesteś naiwna... Tutaj nie ma czegoś takiego jak zaufanie...
-Dla ciebie. Dla mnie jest. -powiedziała cicho cała roztrzęsiona.
-Nie płacz...- powiedział obserwując do jakiego stanu ją doprowadził.
-Idź sobie... -powiedziała cichutko łkając.
-To przestań się mazać! Ku**a nie chciałem żebyś się poryczała!!!
-To nie krzycz... -powiedziała cichutko chwytając się za łokcie. David wiedział, że powinien już iść i zostawić ją samą, jednak nie zrobił tego. Miał spore wyrzuty sumienia, że doprowadził do takiego stanu tą niewinną istotę...
-Dobrze już nie będę... -powiedział. Lilly osunęła się po ścianie i usiadła na podłogę.
-Ku**a mać! - zaklnęła wycierając łzy. David uśmiechnął się słysząc przekleństwo z jej ust i usiadł koło niej.
-To wszystko co przed chwilą powiedziałaś to nie była żadna gra prawda?- spytał.
-Nie! I udowodnię ci to! Dam sobie radę z całą klasą i z tobą.- powiedziała i chciała wstać, ale David chwycił ją za rękę. Usiadła z powrotem patrząc w jego oczy. Przybliżył się do niej. Lilly znowu poczuła cudowny zapach męskich perfum wywołujący wspomnienia z soboty kiedy to u niej był. Zamknęła oczy oczekując na kolejny ruch chłopaka.
-Życzę powodzenia w tym wszystkim...- szepnął, następnie wstał, wziął swoje rzeczy i wyszedł.

Tequiero · Nieuleczalnie Chory

Ja pie****ę, czemu ona musi tak dygotać, wkurza to mnie nieziemsko

Harruś i Dianuś - moja miłość Wesoly

Czemu nie było dokładniejszego przypomnienia imprezy w poniedziałek, co???? Bardzo lubię, jak się oboje nawzajem wkurzają Wesoly

dzieło szatana · Moderatorka

Dziękuję za komentarz Wesoly

Nowy cinek w następny weekend xD

Tequiero · Nieuleczalnie Chory